Tagarchief: suikerverslaving

Ik en suiker

Leefstijl

Ik moet wat bekennen.

Al ruim 2 jaar eet ik suiker-, koezuivel- en glutenvrij. Dat bevalt me heel goed, het levert zoveel voordelen op en ik vind het ook leuk om er elke keer weer iets lekkers van te maken. En ik heb natuurlijk Voeding van Leen opgericht omdat ik van deze leefstijl en alle kennis die ik rond dit onderwerp heb opgedaan mijn beroep wil maken. Ik gun iedereen deze gezondheidsverbetering!
Ik voel me beter, ik heb meer energie, mijn allergie is sterk verminderd, ik heb geen ‘gassen’ meer, ik heb geen cravings meer.
Nou ja.
Over het algemeen dan.

Suikerdip

Vroeger at ik elke twee uur. Echt van suikerdip tot suikerdip, dat snap ik nu. Dat is over. Ik kan prima op drie maaltijden de dag door en heb tussendoor niets nodig. En ik weet ook dat ik bij momenten met ongezonde (maar lekkere) hapjes gewoon niets moet nemen. Dat kost me ook geen moeite. Maarr…. Áls ik dan één hapje neem. Dan is het niet meer te houden. Ik kan niet één pepernoot eten. Ik kan niet één koekje nemen. Ik kan niet één bonbon nemen. Of zelfs één pizzastuk. Dan gaat de rem er af en kan ik niet meer stoppen. En dat voelt niet ok. Dat voelt als een alcoholist die zich niet meer kan houden bij de eerste slok,  ook al is hij al jaren schoon.

Het gebeurt me gelukkig bijna nooit, omdat ik weet dat dit voor mij zo werkt. Ik begin gewoon niet. Hoef ik ook niet te stoppen.

Maar soms!

Pepernoten

Laatst zat ik pakjesavond voor te bereiden toen de jongens in bed lagen. Er hing een zak met lekkers in de kast, gekregen van mijn zwager voor pakjesavond. En die pepernoten riepen me… ‘Joehoe! Hier zijn we! We zijn lekker! Gluten en suiker! Eat me!
En ik dacht: Ach, één handje. Doe ook ‘s gek.

…

Not.

In no time had ik een halve zak achter de kiezen. Zoooo frustrerend!
En het voelt ook helemaal niet fijn. In mijn maag en darmen krijg ik een NEE. Maar in mijn mond roept er iets heel hard JAAAA.

Discipline

Is er nou iets mis met mijn discipline? Laatst zag ik een filmpje waarin iemand van het Voedingscentrum glashard beweerde dat suiker niet verslavend is. Terwijl er ook berichtjes worden gedeeld waarop te zien is dat bij het eten van suiker hetzelfde gebied in de hersenen wordt geactiveerd als bij het gebruiken van coke.

Verslavend

Voor mij is het wel duidelijk. Het geldt natuurlijk niet voor iedereen, maar voor mij wel. Hartstikke verslavend. Dus niet beginnen. Geen 80-20 regel op het gebied van suiker. Gewoon niet doen. En als ik het dan, 2x per jaar, per ongeluk wel een keer doe… dan geniet ik er maar van. Ik ben ook een mens!

Afgekickt!

Koekjes

Ken je dat… Dat je de koekjes gewoon hoort roepen uit de koektrommel? ‘Leen… Leen, hier zijn we! Eet ons! Je weet toch hoe lekker we zijn… Kom je nog?’ Wie kan daar nou weerstand aan bieden? Ik kon het niet. Echt niet. Ik kon wel een half pak koekjes wegwerken. Stiekem. En chips erachteraan. En nog twee koekjes. Ok en nog een laatste. En als ik dan weer achter m’n computer zat, begonnen ze alweer te roepen. Echt gemeen.

Suikerbeest

In verband met gezondheidsklachten en omdat ik van dat getrek afwilde, heb ik de afgelopen jaren vaak een periode geprobeerd suiker te mijden, dan haalde ik gewoon geen tussendoortjes in huis. Kunnen ze me tenminste ook niet roepen. Dan had ik alleen rijstwafels in huis. Best lullig als je bezoek krijgt maar ik had wel altijd bladerdeeg in de vriezer en appels in de fruitschaal zodat ik in nood wel appelflappen kon maken. Dit werkte prima en de trek in koek, taart en chips werd altijd minder op den duur. Maar als er dan een feestje of traktatie was dan haalde ik de geleden schade altijd wel weer in en ontwaakte het suikerbeest in mij weer. Ik vond dat helemaal niet fijn, het voelde alsof ik de controle er ook niet over had. Op de korte termijn was het bevredigend maar uiteindelijk voelde ik me er niet beter door, integendeel. Ik had echt een suikerverslaving.

Suiker

Nu ik me er verder in verdiep weet ik dat het niet alleen over koekjes gaat maar over allerlei eten en drinken. Sinds ik verpakkingen lees in de supermarkt, merk ik dat ongeveer overal suiker in zit. In vleeswaren, in paprikachips, in gecoate nootjes, in brood, in drinken, noem maar op (en dan zijn er ook nog allemaal andere dingen waar je achter komt als je eenmaal bezig bent, maar daar ga ik een andere keer wel op in). Dat maakt het dus heel lastig om suikervrij te eten. Vervolgens zijn er ook allerlei etenswaren die direct in suiker worden omgezet in je lijf, en die hebben hetzelfde effect op de bloedsuikerspiegel: een piek (energie dus ook), en vervolgens een dip (en weer trek!).

Afgekickt

Nu maak ik andere keuzes en is de craving helemaal verdwenen. Ik hóef geen koekjes meer. Als er een feestje is, bak ik gezonde taarten. Normaal smulde ik al tijdens het bakken en kon ik niet wachten tot het uit de oven kwam, nu heb ik daar helemaal geen last meer van. En niet omdat het minder lekker is, maar omdat het niet meer over verslaving gaat. Ik ben afgekickt! En nu besef ik pas wat een onrust die verslaving heeft gegeven! Altijd tussen maaltijden door maar bezig zijn met eten. Dat is helemaal verdwenen. Ik eet anders waardoor ik gewoon drie keer per dag een maaltijd neem en tussendoor helemaal geen trek meer heb. Door dingen te eten die suikervrij zijn en die niet direct in je lijf omgezet worden in suikers, is mijn bloedsuikerspiegel stabiel. En de koekjes roepen niet meer! Wat een rust.