Tagarchief: suiker

5 tips bij Cravings

Mondhonger

Je kent het vast wel. Die momenten dat je gewoon iets móet eten. Niet omdat je nou per se honger hebt. Mondhonger misschien, maar geen echte trek. Je wil iets kauwen. Iets proeven. En meestal ben je op dit soort momenten niet op zoek naar een wortel of een appel. En achteraf, en soms tijdens het eten, heb je er spijt van. En neem je je voor om het niet meer te doen.

Hormoonfactor

De Hormoonfactor leefstijl helpt heel goed bij dit probleem. Ten eerste omdat je maaltijden voedzaam zijn en je dus geen voedingsstoffen tekort komt.
Ten tweede omdat je bloedsuikerspiegel meer stabiel wordt en je dus niet van piek naar dip meer leeft. En we weten allemaal dat je tijdens een dip iets móet eten, en liefst snelle koolhydraten, omdat je suikerspiegel te laag is.
Ten derde omdat je bewuster wordt van wat je in je mond stopt, wat gezonde keuzes zijn en wat voor effect bepaalde voeding in je lichaam heeft.

Dooreetfactor

Ik heb 5 tips voor je, die je eerst kan toepassen als je in zo’n moment beland. Natuurlijk is het belangrijk om je een gezonde leefstijl eigen te maken en te zorgen voor gezonde, voedzame maaltijden zonder dooreetfactor (gebrande en gezouten producten, suiker, bloem, E621 en dat soort dingen).
Maar ook als je dat doet, kun je nog te maken hebben met cravings. Wat zijn de oorzaken en wat kun je dan doen?

Tip 1: Drink

Ons lichaam vertaalt een gevoel van dorst vaak naar een hongergevoel. Soms denken we dus dat we iets moeten eten, terwijl er eigenlijk een vochtbehoefte is. Neem dus op het moment dat je naar de kast wilt lopen eerst twee glazen water.
Wist je dat etherische olien ook kunnen helpen? Een druppel Smart&Sassy in je water ondersteunt je metabolisme. Een druppel Grapefruit in je water helpt je bij cravings. Een druppel Pepermunt geeft je een tandpastagevoel waardoor je eetbehoefte ook verdwijnt.

Wil je meer weten over etherische olie en hoe je dit in kunt zetten voor je lichamelijke en geestelijke uitdagingen? Kom naar een workshop Natuurlijk Medicijnkastje!

Tip 2: Luister naar je lichaam

Energietekort kan ook leiden tot een behoefte aan eten. Van eten krijg je ten slotte ook energie. Maar soms is dat helemaal niet nodig. Misschien vraagt je lichaam gewoon om een rustmoment. Kun je een korte meditatie doen van 5 minuten. Of heel even je ogen dichtdoen. Een powernap hoeft maar een paar minuten te duren en je voelt je weer prima.

Tip 3: Voel

In onze darmen zit ook ons emotionele centrum. Ik merk het heel sterk tijdens een detoxkuur, als mijn spijsvertering rust krijgt: Ik sta meer open, kan me meer laten raken, sta meer in verbinding met mijn eigen gevoel.
We hebben soms de neiging om ons gevoel weg te eten. Als er negatieve emoties zijn of het voelt alsof het allemaal teveel is, dan kan eten een bepaalde voldoening geven, en ervoor zorgen dat we niet zoveel meer voelen.
Maar wat zou er gebeuren als je je gevoel eens toelaat? Kun je met jezelf zijn, rustig ademhalen, contact maken met je lichaam en observeren waar je wat voelt, en wat dat je te vertellen heeft? Verdriet, boosheid of angst mogen er zijn. En als je ze toelaat zijn ze vaak minder heftig dan je denkt. Je kunt het delen met iemand, of erover schrijven. En als het er mag zijn, hoef je het niet meer weg te drukken.

Tip 4: Kom in beweging

Wat ook heel goed kan helpen, is om je eetmoment even uit te stellen en een actieve, gezonde keuze te maken. Ga 10x opdrukken, 6 zonnegroeten doen, een rondje om het huis rennen, een wandeling maken, de natuur in, de badkamer schoonmaken of een andere klus doen die al een tijdje ligt te wachten. Dan heb je jezelf afgeleid van de eetbehoefte en je doet iets waardoor je een goed gevoel over jezelf krijgt. Dat zorgt er vaak voor dat de eetbehoefte verdwijnt.

Tip 5: Zorg voor een gezond alternatief

Als je alle vier de stappen hebt genomen en je kunt je behoefte aan eten nog steeds niet uit je hoofd zetten, is het handig als je een gezonde keuze in huis hebt. Als e ervoor zorgt dat er geen koek, chips, snoep en dergelijke in huis is, helpt dat natuurlijk sowieso. Een wortel of een appel is natuurlijk veel beter om in je mond te stoppen dan een snack. Maar dat is vaak precies niet waar je zin in hebt.
Ik zorg er altijd voor dat ik een haverkoek in huis heb. Deze kun je in plakjes invriezen zodat je een voorraadje kunt aanleggen. Ongebrande, ongezouten noten is ook een goed alternatief. Verse groente en fruit, een avocado met wat olijfolie en balsamicoazijn, een rijstwafel met tahin en wat plakjes banaan desnoods.
In het schema hieronder kun je zien waar je lichaam behoefte aan heeft, als je trek hebt in een bepaalde snack. Ook handig!

Ik hoop dat deze tips je helpen!
Laat je me weten welke voor jou werkt?

Liefs,
Marileen

Doe nou niet zo flauw

Weerstand

Hoe zit het nou… Als je gezonde keuzes maakt, dat je dan zoveel weerstand in de omgeving ervaart.
Huh?
Nou kijk. Je gaat ergens op bezoek en hebt besloten om geen suiker meer te eten omdat dat ontstekingen in je lichaam bevordert, de suikerspiegel doet pieken, overgewicht en diabetes in de hand werkt en als je eenmaal begint kun je niet meer stoppen. Bovendien voel je je stukken fitter als je geen suiker eet, heb je begrepen. Goed idee zou je zeggen. 
Maar je komt dus bij die persoon thuis en die heeft dan, speciaal voor jou, taart in huis gehaald. ‘Mmm. Lekker, maar bedankt. Lief van je, maar ik eet geen suiker.’
‘Oh doe je aan de lijn? Dat heb jij toch niet nodig?
Ik heb het speciaal voor jou gehaald. Gezellig toch?
Eentje kan toch geen kwaad?
Oh je wil echt niet. Nou dan neem ik ook niet.’
Je voelt dat ze gekwetst is.

Of je hebt besloten niet meer te roken of te drinken. Of gewoon minder te gaan drinken. Je bent uit met je vrienden, en die gaan allemaal aan het bier. Jij bestelt een glas water.
‘Ah doe niet zo flauw’. ‘Doe nou gezellig mee’. 
De BOB zijn of een zwangerschap lijkt de enige goede reden om geen alcohol te drinken. Of tegenwoordig ook wel de Alcoholvrije Maand. Als je daarna maar weer gezellig meedoet.

Gezellig

Snoepen, drinken, roken… je bent ongezellig, flauw, een spelbreker als je niet meedoet. Maar waarom? 
Ik ben toch niet minder gezellig als ik geen taart eet? De sfeer wordt toch niet bepaald door of en wat we eten, maar door het contact dat we hebben? Met een kopje thee op de bank heb ik net zo’n fijne avond als met een wijntje in de kroeg hoor. Als mijn gezelschap maar fijn is.

Het is toch niet flauw als ik niet drink of rook? Flauw gaat over een potje Kolonisten en dat je dan het bord door elkaar gooit als je aan het verliezen bent. Of de spelregels ineens aanpassen. 
Zou dat het zijn? Zijn de ongeschreven spelregels dat we dit soort dingen vooral met elkaar doen en niet in ons eentje? Dat we vooral niet mogen stoppen met snoepen, drinken, roken omdat we het niet meer ok vinden?

Andersom

Wat me opvalt is dat het in dit soort gevallen alleen over ongezonde gewoontes gaat.

Even kijken hoe het gaat met gezonde alternatieven:
‘Wil je een wortel?’
‘Nee dankje.’
‘Maar ik heb hem speciaal voor jou gehaald!’
… Gaat niet op he. Je hoeft niemand over te halen om een wortel of appel te eten. Als ze niet willen, is dat ok. En voel jij je ook niet lullig als je er wel een neemt.

Of iedereen bestelt een kopje thee en jij neemt water. ‘Doe niet zo flauw, doe nou gezellig mee!’
Nee, klinkt ook niet. Daar zou echt niemand een probleem mee hebben.

Confronterend

Dus. Mijn conclusie is dat het niet gaat over dat iets speciaal voor jou gehaald is. Of dat het anders niet gezellig is. Of dat het flauw is als je iets afslaat.
Het gaat er volgens mij om dat het confronterend is voor de ander als jij een gezonde keuze maakt. En hen daarmee confronteert met de ongezonde keuze die zij maken.
Omdat we allemaal wel weten dat het eigenlijk niet goed voor ons is (maar wel lekker).
Omdat het misschien wel keuzes zijn die we maken om iets niet te voelen. Want suiker, alcohol en nicotine zijn allemaal stofjes die iets doen in ons lichaam. Een soort geluksgevoel geven, of beloningseffect. Een kick. Een rush. Pleisters op een wond.
En we hebben vaak helemaal niet echt een keuze om dit wel of niet te nuttigen. Want er zit ook nog een verslavende component aan. Hoe hard er in mijn hoofd ook een stemmetje riep om niet dat koekje te pakken. Maar intussen deden mijn handen dat wel. En nog een. En nog een. En hoe vaak dat stemmetje wel niet riep dat het morgen anders zou gaan. En dat weer niet lukte.

Hoe vaak nemen mensen zich voor om te stoppen met roken?
Hoe vaak zeggen mensen voor een avondje uit dat ze niet teveel gaan drinken?
Hoe vaak bestaan de goede voornemens uit niet meer te snoepen?
… en hoe vaak lukt dat niet…

Tijdens de challenge ‘1 maand suikervrij’ meldde iemand:
‘Mijn schoonvader bleef doorvragen waarom ik geen suiker eet en waarom ik nou deze challenge zo belangrijk vond dat ik zelfs een klein puntje gebak niet wil eten.’

Het raakte me toen ze dat deelde. Alsof ze deze man echt iets aandeed met haar keuze. Een keuze die niet gerespecteerd wordt door de omgeving.

Droom

Hoe fijn zou het zijn als we elkaar gewoon zouden steunen op dit soort momenten, en het niet persoonlijk nemen? Of interesse zouden tonen, vragen wat iemand beweegt om deze keuze te maken, en wat het oplevert. Zodat we elkaar kunnen inspireren.

Ik droom nog even verder…

Ik en suiker

Leefstijl

Ik moet wat bekennen.

Al ruim 2 jaar eet ik suiker-, koezuivel- en glutenvrij. Dat bevalt me heel goed, het levert zoveel voordelen op en ik vind het ook leuk om er elke keer weer iets lekkers van te maken. En ik heb natuurlijk Voeding van Leen opgericht omdat ik van deze leefstijl en alle kennis die ik rond dit onderwerp heb opgedaan mijn beroep wil maken. Ik gun iedereen deze gezondheidsverbetering!
Ik voel me beter, ik heb meer energie, mijn allergie is sterk verminderd, ik heb geen ‘gassen’ meer, ik heb geen cravings meer.
Nou ja.
Over het algemeen dan.

Suikerdip

Vroeger at ik elke twee uur. Echt van suikerdip tot suikerdip, dat snap ik nu. Dat is over. Ik kan prima op drie maaltijden de dag door en heb tussendoor niets nodig. En ik weet ook dat ik bij momenten met ongezonde (maar lekkere) hapjes gewoon niets moet nemen. Dat kost me ook geen moeite. Maarr…. Áls ik dan één hapje neem. Dan is het niet meer te houden. Ik kan niet één pepernoot eten. Ik kan niet één koekje nemen. Ik kan niet één bonbon nemen. Of zelfs één pizzastuk. Dan gaat de rem er af en kan ik niet meer stoppen. En dat voelt niet ok. Dat voelt als een alcoholist die zich niet meer kan houden bij de eerste slok,  ook al is hij al jaren schoon.

Het gebeurt me gelukkig bijna nooit, omdat ik weet dat dit voor mij zo werkt. Ik begin gewoon niet. Hoef ik ook niet te stoppen.

Maar soms!

Pepernoten

Laatst zat ik pakjesavond voor te bereiden toen de jongens in bed lagen. Er hing een zak met lekkers in de kast, gekregen van mijn zwager voor pakjesavond. En die pepernoten riepen me… ‘Joehoe! Hier zijn we! We zijn lekker! Gluten en suiker! Eat me!
En ik dacht: Ach, één handje. Doe ook ‘s gek.

Not.

In no time had ik een halve zak achter de kiezen. Zoooo frustrerend!
En het voelt ook helemaal niet fijn. In mijn maag en darmen krijg ik een NEE. Maar in mijn mond roept er iets heel hard JAAAA.

Discipline

Is er nou iets mis met mijn discipline? Laatst zag ik een filmpje waarin iemand van het Voedingscentrum glashard beweerde dat suiker niet verslavend is. Terwijl er ook berichtjes worden gedeeld waarop te zien is dat bij het eten van suiker hetzelfde gebied in de hersenen wordt geactiveerd als bij het gebruiken van coke.

Verslavend

Voor mij is het wel duidelijk. Het geldt natuurlijk niet voor iedereen, maar voor mij wel. Hartstikke verslavend. Dus niet beginnen. Geen 80-20 regel op het gebied van suiker. Gewoon niet doen. En als ik het dan, 2x per jaar, per ongeluk wel een keer doe… dan geniet ik er maar van. Ik ben ook een mens!

Avondvierdaagse

Morgen gaat ie weer van start in Utrecht: de Avondvierdaagse. Maar we kunnen het ook de snoepvierdaagse noemen hoor. Ik heb mijn ogen uitgekeken de afgelopen twee jaar, sinds ik het weer mee mag maken. Vanuit mijn eigen herinnering heb ik mijn kinderen de eerste keer een stukje komkommer meegegeven en op de vierde avond zouden ze wat ‘lekkers’ krijgen. Maar de meeste kinderen komen blijkbaar tegenwoordig met rugzakken vol snoep, drop, koek, pepermunt en pakjes en flesjes drinken op de verzamelplek. En mijn kinderen zijn ook niet gek, die weten natuurlijk heel snel iets te ritselen en snoepen dus de hele avond vrolijk mee. Want dat kan ik ze natuurlijk niet verbieden op dat moment.

Ik begrijp het niet. Dit evenement heeft toch juist een sportieve en gezonde insteek? Wanneer is het een snoepfestijn geworden en waarom? Vijf kilometer is nou niet een afstand waarbij je veel extra energie nodig hebt. Zeker niet met het tempo dat er wordt gelopen. en bovendien zijn er limonadeposten op elke avond. Van mij mag daar ook een bak met appelstukjes in water staan, en bekertjes water hoor, in plaats van wiki, fristi en granenkoeken vol suiker. Maar ok, daar hoor je mij niet over.
Daarnaast geven de versnaperingen in de rugzakjes nou niet echt de energie die je nodig hebt.

Ik heb even op Wikipedia gezocht en vond dit als historie bij de Avondvierdaagse:

avondvierdaagse-2.jpg

‘In 1909 is de term ‘vierdaagse’ in Nederland voor het eerst geïntroduceerd. De Nederlandse Bond voor Lichamelijke Opvoeding (KNBLO) hield in die tijd zogenaamde wandelmarsen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de ‘wandelmarsen’ door de bezetters verboden.
Aangezien er in het Gooi een groot aantal wandelaars was die behoefte hadden aan een wandelevenement, ontstonden de wandelingen onder de term zoals we die nu kennen: de avondvierdaagse. De wandelingen werden voor het eerst gehouden in 1940 en dit kreeg al snel navolging in andere plaatsen in Nederland. In 1941 werden ‘wandelmarschen’ als avondvierdaagse door de Duitse bezettingsmacht enige tijd verboden, omdat zij meermalen zouden zijn uitgemond in demonstraties tegen de NSB of de bezettende macht. In 1942 werd dit verbod permanent omdat het eerdere verbod ‘geen opvoedend effect’ zou hebben gehad.
Na de Tweede Wereldoorlog werd de avondvierdaagse door diverse gemeentes en lokale wandelverenigingen weer in ere hersteld en werden er volop avondwandelvierdaagsen gehouden. Veel avondvierdaagsen worden naast de KNBLO ook door de NWB georganiseerd.

Ik vond ook nog een ander berichtje onder dit onderwerp:

‘Een aantal dagen voor de aanvang van de avondvierdaagse van 2013 uitte de GGD Zuid-Holland Zuid kritiek op de hoeveelheden snoep die de kinderen tegenwoordig bij zich dragen tijdens het lopen. De GGD startte daarom met bewustwordingsacties in verschillende gemeentes van Zuid-Holland. Deze actie is onderdeel van het regionale programma ‘Gezond gewicht’. De KNLBO zegt het probleem ook te zien, maar legt de verantwoordelijkheid neer bij de ouders. Wel kwam het KNLBO met een actieplan waarbij als eerste stap het gezonde eten wordt gestimuleerd door lokale verbindingen te leggen met bedrijven en winkels die zich hiervoor in willen zetten.’

Ik ben dus niet de enige die er zo over denkt. En veel ouders die ik hierover spreek kiezen ook voor een appel of komkommer voor onderweg. En de laatste avond kun je ook een cadeautje geven in plaats van een paraplu vol met suiker. Omdat ze het zo goed gedaan hebben.
Het lastige is dat kinderen natuurlijk niet ‘anders’ willen zijn. En snoep gewoon erg lekker vinden. Suiker geeft dan ook een directe beloning aan je hersenen, een soort ‘high’ (met daarna een flinke dip waarin ze weer trek krijgen in meer lekkers). Dus hun eigen komkommertje verdwijnt zo de bosjes in als ze een rozijnenkoek, een pepermuntje en een handje met ‘kikkertjes’ kunnen scoren bij hun vriendjes. Het wordt dus pas weer een gezond evenement als we met z’n allen andere keuzes gaan maken.

Afbeeldingsresultaat voor avondvierdaagse

Ik ben benieuwd naar de komende week! De koelkast ligt vol met komkommers en de fruitschaal is ook goed gevuld. Misschien maak ik nog even wat snackrepen voor de laatste avond.