Tagarchief: snoepen

Doe nou niet zo flauw

Weerstand

Hoe zit het nou… Als je gezonde keuzes maakt, dat je dan zoveel weerstand in de omgeving ervaart.
Huh?
Nou kijk. Je gaat ergens op bezoek en hebt besloten om geen suiker meer te eten omdat dat ontstekingen in je lichaam bevordert, de suikerspiegel doet pieken, overgewicht en diabetes in de hand werkt en als je eenmaal begint kun je niet meer stoppen. Bovendien voel je je stukken fitter als je geen suiker eet, heb je begrepen. Goed idee zou je zeggen. 
Maar je komt dus bij die persoon thuis en die heeft dan, speciaal voor jou, taart in huis gehaald. ‘Mmm. Lekker, maar bedankt. Lief van je, maar ik eet geen suiker.’
‘Oh doe je aan de lijn? Dat heb jij toch niet nodig?
Ik heb het speciaal voor jou gehaald. Gezellig toch?
Eentje kan toch geen kwaad?
Oh je wil echt niet. Nou dan neem ik ook niet.’
Je voelt dat ze gekwetst is.

Of je hebt besloten niet meer te roken of te drinken. Of gewoon minder te gaan drinken. Je bent uit met je vrienden, en die gaan allemaal aan het bier. Jij bestelt een glas water.
‘Ah doe niet zo flauw’. ‘Doe nou gezellig mee’. 
De BOB zijn of een zwangerschap lijkt de enige goede reden om geen alcohol te drinken. Of tegenwoordig ook wel de Alcoholvrije Maand. Als je daarna maar weer gezellig meedoet.

Gezellig

Snoepen, drinken, roken… je bent ongezellig, flauw, een spelbreker als je niet meedoet. Maar waarom? 
Ik ben toch niet minder gezellig als ik geen taart eet? De sfeer wordt toch niet bepaald door of en wat we eten, maar door het contact dat we hebben? Met een kopje thee op de bank heb ik net zo’n fijne avond als met een wijntje in de kroeg hoor. Als mijn gezelschap maar fijn is.

Het is toch niet flauw als ik niet drink of rook? Flauw gaat over een potje Kolonisten en dat je dan het bord door elkaar gooit als je aan het verliezen bent. Of de spelregels ineens aanpassen. 
Zou dat het zijn? Zijn de ongeschreven spelregels dat we dit soort dingen vooral met elkaar doen en niet in ons eentje? Dat we vooral niet mogen stoppen met snoepen, drinken, roken omdat we het niet meer ok vinden?

Andersom

Wat me opvalt is dat het in dit soort gevallen alleen over ongezonde gewoontes gaat.

Even kijken hoe het gaat met gezonde alternatieven:
‘Wil je een wortel?’
‘Nee dankje.’
‘Maar ik heb hem speciaal voor jou gehaald!’
… Gaat niet op he. Je hoeft niemand over te halen om een wortel of appel te eten. Als ze niet willen, is dat ok. En voel jij je ook niet lullig als je er wel een neemt.

Of iedereen bestelt een kopje thee en jij neemt water. ‘Doe niet zo flauw, doe nou gezellig mee!’
Nee, klinkt ook niet. Daar zou echt niemand een probleem mee hebben.

Confronterend

Dus. Mijn conclusie is dat het niet gaat over dat iets speciaal voor jou gehaald is. Of dat het anders niet gezellig is. Of dat het flauw is als je iets afslaat.
Het gaat er volgens mij om dat het confronterend is voor de ander als jij een gezonde keuze maakt. En hen daarmee confronteert met de ongezonde keuze die zij maken.
Omdat we allemaal wel weten dat het eigenlijk niet goed voor ons is (maar wel lekker).
Omdat het misschien wel keuzes zijn die we maken om iets niet te voelen. Want suiker, alcohol en nicotine zijn allemaal stofjes die iets doen in ons lichaam. Een soort geluksgevoel geven, of beloningseffect. Een kick. Een rush. Pleisters op een wond.
En we hebben vaak helemaal niet echt een keuze om dit wel of niet te nuttigen. Want er zit ook nog een verslavende component aan. Hoe hard er in mijn hoofd ook een stemmetje riep om niet dat koekje te pakken. Maar intussen deden mijn handen dat wel. En nog een. En nog een. En hoe vaak dat stemmetje wel niet riep dat het morgen anders zou gaan. En dat weer niet lukte.

Hoe vaak nemen mensen zich voor om te stoppen met roken?
Hoe vaak zeggen mensen voor een avondje uit dat ze niet teveel gaan drinken?
Hoe vaak bestaan de goede voornemens uit niet meer te snoepen?
… en hoe vaak lukt dat niet…

Tijdens de challenge ‘1 maand suikervrij’ meldde iemand:
‘Mijn schoonvader bleef doorvragen waarom ik geen suiker eet en waarom ik nou deze challenge zo belangrijk vond dat ik zelfs een klein puntje gebak niet wil eten.’

Het raakte me toen ze dat deelde. Alsof ze deze man echt iets aandeed met haar keuze. Een keuze die niet gerespecteerd wordt door de omgeving.

Droom

Hoe fijn zou het zijn als we elkaar gewoon zouden steunen op dit soort momenten, en het niet persoonlijk nemen? Of interesse zouden tonen, vragen wat iemand beweegt om deze keuze te maken, en wat het oplevert. Zodat we elkaar kunnen inspireren.

Ik droom nog even verder…

Avondvierdaagse

Morgen gaat ie weer van start in Utrecht: de Avondvierdaagse. Maar we kunnen het ook de snoepvierdaagse noemen hoor. Ik heb mijn ogen uitgekeken de afgelopen twee jaar, sinds ik het weer mee mag maken. Vanuit mijn eigen herinnering heb ik mijn kinderen de eerste keer een stukje komkommer meegegeven en op de vierde avond zouden ze wat ‘lekkers’ krijgen. Maar de meeste kinderen komen blijkbaar tegenwoordig met rugzakken vol snoep, drop, koek, pepermunt en pakjes en flesjes drinken op de verzamelplek. En mijn kinderen zijn ook niet gek, die weten natuurlijk heel snel iets te ritselen en snoepen dus de hele avond vrolijk mee. Want dat kan ik ze natuurlijk niet verbieden op dat moment.

Ik begrijp het niet. Dit evenement heeft toch juist een sportieve en gezonde insteek? Wanneer is het een snoepfestijn geworden en waarom? Vijf kilometer is nou niet een afstand waarbij je veel extra energie nodig hebt. Zeker niet met het tempo dat er wordt gelopen. en bovendien zijn er limonadeposten op elke avond. Van mij mag daar ook een bak met appelstukjes in water staan, en bekertjes water hoor, in plaats van wiki, fristi en granenkoeken vol suiker. Maar ok, daar hoor je mij niet over.
Daarnaast geven de versnaperingen in de rugzakjes nou niet echt de energie die je nodig hebt.

Ik heb even op Wikipedia gezocht en vond dit als historie bij de Avondvierdaagse:

avondvierdaagse-2.jpg

‘In 1909 is de term ‘vierdaagse’ in Nederland voor het eerst geïntroduceerd. De Nederlandse Bond voor Lichamelijke Opvoeding (KNBLO) hield in die tijd zogenaamde wandelmarsen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de ‘wandelmarsen’ door de bezetters verboden.
Aangezien er in het Gooi een groot aantal wandelaars was die behoefte hadden aan een wandelevenement, ontstonden de wandelingen onder de term zoals we die nu kennen: de avondvierdaagse. De wandelingen werden voor het eerst gehouden in 1940 en dit kreeg al snel navolging in andere plaatsen in Nederland. In 1941 werden ‘wandelmarschen’ als avondvierdaagse door de Duitse bezettingsmacht enige tijd verboden, omdat zij meermalen zouden zijn uitgemond in demonstraties tegen de NSB of de bezettende macht. In 1942 werd dit verbod permanent omdat het eerdere verbod ‘geen opvoedend effect’ zou hebben gehad.
Na de Tweede Wereldoorlog werd de avondvierdaagse door diverse gemeentes en lokale wandelverenigingen weer in ere hersteld en werden er volop avondwandelvierdaagsen gehouden. Veel avondvierdaagsen worden naast de KNBLO ook door de NWB georganiseerd.

Ik vond ook nog een ander berichtje onder dit onderwerp:

‘Een aantal dagen voor de aanvang van de avondvierdaagse van 2013 uitte de GGD Zuid-Holland Zuid kritiek op de hoeveelheden snoep die de kinderen tegenwoordig bij zich dragen tijdens het lopen. De GGD startte daarom met bewustwordingsacties in verschillende gemeentes van Zuid-Holland. Deze actie is onderdeel van het regionale programma ‘Gezond gewicht’. De KNLBO zegt het probleem ook te zien, maar legt de verantwoordelijkheid neer bij de ouders. Wel kwam het KNLBO met een actieplan waarbij als eerste stap het gezonde eten wordt gestimuleerd door lokale verbindingen te leggen met bedrijven en winkels die zich hiervoor in willen zetten.’

Ik ben dus niet de enige die er zo over denkt. En veel ouders die ik hierover spreek kiezen ook voor een appel of komkommer voor onderweg. En de laatste avond kun je ook een cadeautje geven in plaats van een paraplu vol met suiker. Omdat ze het zo goed gedaan hebben.
Het lastige is dat kinderen natuurlijk niet ‘anders’ willen zijn. En snoep gewoon erg lekker vinden. Suiker geeft dan ook een directe beloning aan je hersenen, een soort ‘high’ (met daarna een flinke dip waarin ze weer trek krijgen in meer lekkers). Dus hun eigen komkommertje verdwijnt zo de bosjes in als ze een rozijnenkoek, een pepermuntje en een handje met ‘kikkertjes’ kunnen scoren bij hun vriendjes. Het wordt dus pas weer een gezond evenement als we met z’n allen andere keuzes gaan maken.

Afbeeldingsresultaat voor avondvierdaagse

Ik ben benieuwd naar de komende week! De koelkast ligt vol met komkommers en de fruitschaal is ook goed gevuld. Misschien maak ik nog even wat snackrepen voor de laatste avond.