Zo leuk als een recept zich gewoon aandient!
Vanmorgen had ik wat havermoutpap over en omdat ik de laatste tijd meer bezig ben met wat we allemaal weggooien (in mijn studie is dat ook een onderwerp) bedacht ik dat ik daar wel koekjes mee kon maken. En ze zijn nog lekker ook!
Nodig
Half bakje havermoutontbijt
1 ei
1 eetlepel cacaopoeder
1 theelepel vanillepoeder
Bereiden
Verwarm de oven voor op 175 graden. Leg steeds een eetlepel van het deeg op het bakpapier op de bakplaat en doe de koekjes 20 tot 30 minuten in de oven.
Koekjes
Ken je dat… Dat je de koekjes gewoon hoort roepen uit de koektrommel? ‘Leen… Leen, hier zijn we! Eet ons! Je weet toch hoe lekker we zijn… Kom je nog?’ Wie kan daar nou weerstand aan bieden? Ik kon het niet. Echt niet. Ik kon wel een half pak koekjes wegwerken. Stiekem. En chips erachteraan. En nog twee koekjes. Ok en nog een laatste. En als ik dan weer achter m’n computer zat, begonnen ze alweer te roepen. Echt gemeen.
Suikerbeest
In verband met gezondheidsklachten en omdat ik van dat getrek afwilde, heb ik de afgelopen jaren vaak een periode geprobeerd suiker te mijden, dan haalde ik gewoon geen tussendoortjes in huis. Kunnen ze me tenminste ook niet roepen. Dan had ik alleen rijstwafels in huis. Best lullig als je bezoek krijgt maar ik had wel altijd bladerdeeg in de vriezer en appels in de fruitschaal zodat ik in nood wel appelflappen kon maken. Dit werkte prima en de trek in koek, taart en chips werd altijd minder op den duur. Maar als er dan een feestje of traktatie was dan haalde ik de geleden schade altijd wel weer in en ontwaakte het suikerbeest in mij weer. Ik vond dat helemaal niet fijn, het voelde alsof ik de controle er ook niet over had. Op de korte termijn was het bevredigend maar uiteindelijk voelde ik me er niet beter door, integendeel. Ik had echt een suikerverslaving.
Suiker
Nu ik me er verder in verdiep weet ik dat het niet alleen over koekjes gaat maar over allerlei eten en drinken. Sinds ik verpakkingen lees in de supermarkt, merk ik dat ongeveer overal suiker in zit. In vleeswaren, in paprikachips, in gecoate nootjes, in brood, in drinken, noem maar op (en dan zijn er ook nog allemaal andere dingen waar je achter komt als je eenmaal bezig bent, maar daar ga ik een andere keer wel op in). Dat maakt het dus heel lastig om suikervrij te eten. Vervolgens zijn er ook allerlei etenswaren die direct in suiker worden omgezet in je lijf, en die hebben hetzelfde effect op de bloedsuikerspiegel: een piek (energie dus ook), en vervolgens een dip (en weer trek!).
Afgekickt
Nu maak ik andere keuzes en is de craving helemaal verdwenen. Ik hóef geen koekjes meer. Als er een feestje is, bak ik gezonde taarten. Normaal smulde ik al tijdens het bakken en kon ik niet wachten tot het uit de oven kwam, nu heb ik daar helemaal geen last meer van. En niet omdat het minder lekker is, maar omdat het niet meer over verslaving gaat. Ik ben afgekickt! En nu besef ik pas wat een onrust die verslaving heeft gegeven! Altijd tussen maaltijden door maar bezig zijn met eten. Dat is helemaal verdwenen. Ik eet anders waardoor ik gewoon drie keer per dag een maaltijd neem en tussendoor helemaal geen trek meer heb. Door dingen te eten die suikervrij zijn en die niet direct in je lijf omgezet worden in suikers, is mijn bloedsuikerspiegel stabiel. En de koekjes roepen niet meer! Wat een rust.